Wybierając tytuł, nawiązałam do pierwszych dwóch tomów, bo ten ma podobny charakter – akcja rozgrywa się współcześnie, jednak retrospekcje sięgają czasów przedwojennych.
To najkrótszy ze wszystkich tomów (ale i tak, jak inne, trochę go skróciłam). Niektórzy czytelnicy skarżyli się nawet, że jest za krótki. Lepiej jednak, by pozostał niedosyt niż wrażenie przesytu. No i każda historia kiedyś musi się skończyć 🙂
Ponad 1200 stron opowieści. Żeby w niej nie zbłądzić, dodałam drzewa genealogiczne trzech głównych bohaterek: Zuzanny, Zosi i Marianny. Otwierają oba woluminy, bo będą one też sprzedawane osobno, tak by ktoś, kto ma już na przykład 1 i 2 tom, mógł dokupić 3, 4 i 5.
Opracowując cykl graficznie, Basia Widłak zadbała o wszystkie elementy, nawet tak drobne, jak oznaczenie pierwszego i drugiego woluminu (bardzo mi się podoba ten nietypowy układ kropek) oraz pagina. Wystarczy chwila, by zauważyć, że kropki przed numerem strony to oznaczenie woluminu, a kropki po numerze – oznaczenie tomu.
Róża otwierająca 5 tom jest w pełnym rozkwicie. Być może symbolizuje szczęśliwą Zosię, a może równie szczęśliwą Mariannę?